ogłuszonego wśród lasu i wśród nocy? Wzięła cię na plecy , dzielna dziewczyna, i przywlokła tutaj, sama ledwie żywa.<br>- Tak... tak... - szeptał Adaś. - Ale czemu rozbiła mi głowę? - Chłopcze! - krzyknął przerażony staruszek. - Ty majaczysz... Ona cię przyniosła, a ogłuszył cię kto inny: zbrodniarz!<br>Adaś pomyślał mętnie, że to bardzo ciekawe wiadomości. Uspokoił się i dumał przez długą chwilę łypiąc powiekami. Tymczasem szum w głowie, spowitej bandażami, zaczął ucichać i oddalać się jak szum wielkiej wody.<br>- To ja tu dawno leżę? - zapytał z odrobiną zdumienia. - Od wczoraj... W tej chwili jest południe.<br>- Aha!<br>Spojrzał znacznie przytomniej; zdawało mu się, że sprzed &lt;orig&gt;oczów&lt;/&gt; ustępuje