w Królestwie Polskim.<br>Odezwa czerwonych z 1 września brzmiała dla tego rządu i jego współpracowników groźnie; ludzie, którym i tak nie szczędzono epitetów, nazywając ich w prasie podziemnej "&lt;q&gt;fagasami&lt;/&gt;", "&lt;q&gt;płatnymi służalcami&lt;/&gt;" i "&lt;q&gt;zgrają ugalonowanych jurgieltników&lt;/&gt;", mieli być sądzeni jako "zdrajcy narodu". Po stronie "zdrajców" znajdował się więc np. odznaczony krzyżem Virtuti Militari w powstaniu listopadowym wybitny okulista, profesor Wiktor Szokalski, który popierał reformy Wielopolskiego, gdyż uważał, że &lt;gap&gt;.<br>Podobnie myślało wielu wielopolszczyków, a także i białych decydujących się na współpracę z rządem Wielopolskiego. Określanie tej drogi przez czerwonych jako drogi narodowej zdrady można byłoby zlekceważyć, gdyby nie wzrastający wciąż ich wpływ na opinię