jegomość. Wiesz, właściwie odrażający. Uprzedzam cię, żebyś był na to przygotowany. Gdybym tego nie zrobił, mógłbyś na widok tej potwornej twarzy rzucić się do ucieczki. Nie rób tego w żadnym wypadku, bardzo cię proszę. To by mnie postawiło w bardzo przykrej sytuacji. Bo jest to człowiek tylko zewnętrznie tak odpychający. W gruncie rzeczy nie jest taki, na jakiego wygląda i twoje zachowanie boleśnie by go dotknęło."&lt;/&gt; <br> I oto stoję przed drzwiami mieszkania przy ulicy Kopernika. Ojciec już nacisnął guzik dzwonka i serce mało nie wyskoczy mi z piersi ze strachu. Nawet wtedy, kiedy kroki, zbliżające się do drzwi z głębi mieszkania brzmią dziwnie