moich podwładnych, myślę o Niemczech. Dobrowolnie zadeklarowała pani swoją pomoc i zgodziła się przekazać otrzymany ode mnie list... - chrząknął - właściwej osobie w Sztokholmie.<br>- Wykonałabym swoje zobowiązanie.<br>- Pani raczy żartować - powiedział grzecznie generał. - Dziś rano poinformowano mnie, że jest pani... - chrząknął znowu - współpracownicą Muellera z gestapo. Czy to prawda? - rzucił ostro.<br>Wahała się niedostrzegalnie krótko.<br>- Tak, to prawda.<br>Von Boldt westchnął.<br>- Nie chciałem wierzyć - rzekł - gdy otrzymałem ten meldunek. Nie pytam, dlaczego pani tak postąpiła, ale żądam teraz jasnych i szczerych odpowiedzi. Nie wiem, czy będę mógł zwrócić pani wolność, ale, ale nie wykluczam, że dam szansę przeżycia. Proszę mówić. Co wie Mueller