brzegiem nasypu, zamyślony, zmarszczywszy ciemne brwi i ręce założywszy do tyłu.<br>- Czego się martwisz? - zagadnął go nagle Alek. - Ja?<br>- A co, nie martwisz się? - Zdaje ci się.<br>Tamten nie uznał sprawy za wyczerpaną i zwrócił się do Felka:<br>- Sam powiedz, nie wygląda, jakby się martwił? - Daj mu spokój - mruknął Felek.<br>Wał przeciwpowodziowy skręcał w tym miejscu na lewo, biegnąc dalej skrajem rozległej, wilgotnawej łąki. Żółta była od kaczeńców. U jej końca bardzo wyraźnie, poprzez przejrzyste powietrze rysowały się na tle niebieskiego nieba ogromne drzewa parku Kościuszki. Alek z Felkiem pędem zbiegli ze stromego zbocza. Szretter, nie śpiesząc się, zszedł za nimi