mężczyzna, że nie urodzi już dziecka. Na wszystko było za późno. W wieku trzydziestu ośmiu lat Ewelina zamykała wszystkie swoje życiowe rachunki. Czuła się już bardzo zmęczona, tak bardzo zmęczona, że nie była w stanie podjąć dalszej walki o odzyskanie Zuzi. I nie chodziło o to, że przeraziły ją pogróżki Walczaka. Było jej już przecież wszystko jedno... Chyba jednak nie, nie było. Nie chciała, żeby coś złego z jej powodu przytrafiło się Tadeuszowi. Rozumiała, tak jak on, że nie mogą być razem. Ale nie życzyła mu źle. Kochała go. I wiedziała, że on ją kocha. Nie dlatego musieli się rozstać, że