w bolesnym kacu jakiejś wyczuwalnej już jego degradacji, stanowiło jednak niezłomny i surowy fundament ich moralności. Rotmistrz był "swój". "Swój" był nawet nieszczęsny maczkowski żandarm z motocyklowego patrolu, czepiający się ich głupio o jakieś tam papiery, których zawsze mieli pod dostatkiem, "swój", jeśli tylko na jego piersi czerwieniła się baretka Walecznych.<br>- Musimy dziś jeszcze pójść do rotmistrza - powtórzył Kolumb.<br>- Uhm - rozleniwiony słońcem Robert nie zdobył się na więcej.<br>- Nie "uhm", tylko trzeba. Mogło się przecież coś zmienić i biskup już pojechał...<br>- Tfu, bo zauroczysz - podniósł się Robert. - Jakaś franca wyskoczyła mi na policzku - zmartwił się do lusterka. Stanowiło to widoczny znak