w nicość sali, ale zlewał się w jedno z datą 1939. Imiona sławy, Verdun, Marna, Somma, Izera, zawołały w samo ucho nowym dźwiękiem, ale co najważniejsze, obok starych sztandarów, obok Chant du départ i Hope and glory stanął nowy równorzędny partner, stanąłem ja sam z biało-czerwonym sztandarem i pieśnią Warszawianki na ustach.<br>I zostałem straszliwie oszukany.<br>Nie przez Polskę. Nie, to jest zupełnie inna historia. Przeznaczeniem Polski jest zwycięstwo, ale losem - męczeństwo. Polska wie, niestety, jak kobieta dręcząca się w gorsecie, że jej z tym do twarzy. Aktorstwo Polski, grając rolę bohaterską, musi zakładać maskę męczeństwa i z niego czerpać