edyktem cesarskim nie przejmowali się zbytnio Portugalczycy, którzy szmuglowali opium ze swej posiadłości w Goa, potem zaś - jak się rzekło - włączyli się do złotego interesu także i Brytyjczycy.<br> Cesarz Chin widział, że brytyjska Kompania Wschodnioindyjska pcha się na rynek jego kraju i że zahamowanie szmuglu nie leży w jego możliwościach. Wdał się w rokowania, domagając się przynajmniej tego, aby za opium płacono herbatą. Brytyjscy kupcy nie przyjęli tej propozycji. W zamian za opium wywozili z Chin sztaby złota, srebra czy też dzieła chińskiej sztuki, na które właśnie w Europie nastała moda.<br> Na rozkaz rządu chińskiego w roku 1839 zniszczone zostały w