wyimaginowanej krainie Nibylandii. Jest przenikliwą, inteligentną metaforą dojrzewania do odpowiedzialności i miłości młodego człowieka, który zbudował sobie sztuczny świat po stracie rodziców. Zazwyczaj ten drugi wątek, bez którego bajka o Piotrusiu Panie wydaje się śmiesznie naiwna, był traktowany jako zbędny dydaktyczny balast. Sukces ekranizacji dokonanej przez Australijczyka P.J. Hogana ("Wesele Muriel") polega na dochowaniu wierności oryginałowi i na umiejętnym znalezieniu równowagi pomiędzy dynamiczną, atrakcyjną fabułą oraz mądrym, wcale nie przesadnie moralizującym przesłaniem. Budzącym szacunek osiągnięciem reżysera jest również obsadzenie w rolach dziecięcych bohaterów znakomitych, choć jeszcze nieznanych aktorów: Jeremy Sumptera (Piotruś Pan) i przede wszystkim debiutantki Rachel Hurd-Wood (Wendy