dzieła Mozarta dominowały pośród oper, wystawianych na weimarskiej scenie. Wkrótce po objęciu teatru przez Goethego, w 1792 roku, wystawiono Don Juana (co roku pojawiał się na scenie, w sumie do 1815 roku grano go 68 razy!), powtarzano często także Flet zaczarowany. Były oczywiście w repertuarze weimarskiego teatru także opery włoskie. Wielbicielem Glucka był E.T.A. Hoffmann, w latach 1810-1812 kierujący inscenizacjami teatru w Bambergu (wystawiał jego dzieła, poświęcił mu także nowelę Ritter Gluck).<br>W uwagach na temat opery, wpisywanych do wczesnych programowych szkiców romantyków, znajdują się refleksje o jej poetyce, o układzie relacji między słowem a muzyką, o konsekwencjach