dobrze zamrożona. Karafka, w której przyniosła ją panna Krysia, szkliła się wilgotną warstewką delikatnej rosy. Chehnicki napełnił natychmiast opróżnione kieliszki.<br>- Andrzej!<br>Ten wypił machinalnie i dalej jadł w milczeniu. Maciek spojrzał na niego z ukosa.<br>- Pamiętasz, jak marzyliśmy o wieprzowych kotletach? Andrzej się uśmiechnął:<br>- Aha!<br>- A gęś u Wilgi?<br>- U Wilgi? Kiedy to było?<br>- Nie pamiętasz? Jak wróciliśmy z ćwiczeń.<br>- W czterdziestym czwartym na wiosnę? Pamiętam. Wlałeś się strasznie.<br>- A ty się nie wlałeś? Wszyscy chodziliśmy na rzęsach. Andrzej ożywił się:<br>- Poczekaj, to wtedy wyszliśmy w nocy od Wilgi i złożyliśmy wizytę Haneczce?<br>- Fajnie było, co? Pamiętasz, jak gdyby nic przemaszerowaliśmy