sobie jeszcze krew niemiecką po dziadku, albo też pogodzić się z faktami, które, jak sądzisz, są dla ciebie niekorzystne. Odrzucić własne żydostwo, stać się antysemitką? Albo... Przeszywa cię nagły dreszcz zażenowania, strachu, zrozumienia. Przecież ja też jestem prawie Żydówką, pół-Żydówką, a to silna krew, jak mówiła matka.<br>Boże, przecież Witek o tym nie wie, na pewno nie wie, nawet nie podejrzewa. A jeżeli jest antysemitą jak ci studenci w białych czapeczkach z laskami? To okropne, lecz jakże prawdopodobne.<br>Ogarnia ją przedziwna rozterka, rozdrażnienie. Jak mogę nie lubić Żydów, jeżeli sama jestem niemal Żydówką? Chyba nie mam wyboru... Chociaż... Jeśli nie