żadnych. Poeta robi wszystko właśnie, aby pokazać, jak bardzo nieoczekiwane mogą być wyroki bogów: najcnotliwszego skazują na zbrodnię. Sprawa byłaby wręcz absurdalna, gdyby nie motywacja czysto mitologiczna: zemsta Apollina.<br>Bohater Shakespeare'a jest skazany na władzę. Niezależnie od tego, jak małym i nędznym jest człowiekiem, jego zadaniem jest dorosnąć do korony. Władza jest u Shakespeare'a dystynkcją moralną, rajem, do którego wejść mogą tylko szlachetni i silni. Ten, który krwią niewinną lub zdradą kala koronę - zginie. Korona jest jak ten skarb z ludowej baśni: zamienia się w błoto lub kupę robactwa, jeśli dotknie go ręka niesprawiedliwego.<br>Wyroki tragedii są nieuniknione. Ale od ich