oczy i że rychło możemy się spodziewać pozytywnego rezultatu negocjacji. Za drzwiami słychać było jego basowy, perswazyjny refren i zrozpaczony, na granicy histerii, powtarzający się tym samym zaśpiewem głos dziewięcioletniej<br> &lt;page nr=257&gt;<br> dziewczynki. No, to było rzeczywiście niesamowite. Jakaś siła zaparła się za drzwiami, żeby mnie nie dopuścić... Czy było to działanie Wolanda?... A może Korowiowa?... A może Behemota?... Czyim medium stała się dziewięcioletnia dziewczynka z warkoczykami?... Czy weszła w jakieś osobliwe rejony, jak pasożytnicza roślina ciągnąc soki z rysunków schizoidalnych czcicieli?... Przecież... Z drugiej strony przecież... Nie - nie tak... To mieszkańcy domu zażądali, żeby zamalować rysunki i napisy - jakby w obronie przed