te były często wysoko cenione przez ówczesną krytykę "wysoką", ale celebrując zasady kompozycji klasycznej podejmowano te same co niegdyś tematy i przebiegi akcji, trzymano się niewolniczo schematów. Mimo że od połowy wieku XVIII domagano się zmian - Denis Diderot pisał o potrzebie różnicowania dekoracji i dopasowywania ich do treści sztuk, a Wolter między innymi o kostiumach, które powinny odpowiadać modzie z epoki - w praktyce teatralnej nie przynosiło to efektów. Apelując o podniesienie poziomu aktorstwa, usztywniano styl gry: wymagano od aktora opanowania, powstrzymywania emocji. Paradoksem może się wydawać fakt, że Diderot pisząc w 1773 roku o cechach, jakie aktor powinien w sobie wyrabiać