ani nie traci. Tabelka reprezentująca zyskiX w czterech możliwych przypadkach wyglądałaby następująco:&lt;gap&gt; gdzie z i s są liczbami nieujemnymi i nierównymi jednocześnie zeru.<br> Wprowadza się następnie funkcję (nazwijmy ją ryzykiem): R(x, s) = s z+s i postuluje istnienie takiej wartości R tej funkcji (nazwijmy ją wartością krytyczną ryzyka), że:&lt;gap&gt;. Wprowadza się następnie pojęcie stopnia niezawodności schematu wnioskowania. Mówiąc swobodnie, jest to częstość, z jaką schemat ten prowadzi od prawdziwych przesłanek do prawdziwych wniosków. <br> Postuluje się wreszcie, aby - wnioskując wedle jakiegoś schematu wnioskowania - uznawać konkluzję ze stopniem pewności nie większym od stopnia niezawodności stosowanego schematu. Prosty dowód okazuje, iż tak czyniąc postępuje