obok wspólnoty ideowej, umożliwiało im owocne współdziałanie. <br>Wyjątkowo trudne zadanie oczekuje badaczy pragnących uzyskać rzetelne dane o liczebności ruchu anarchistycznego i fluktuacjach jakim podlegał. Silny indywidualizm, wstręt do zorganizowanych form istnienia, częściowa tajność, nieciągłość działania - wszystko to, jeśli nie uniemożliwia, to w każdym razie szalenie utrudnia dokonanie choćby szacunkowych obliczeń. Wskutek braku odrębnej partii wiele kłopotu sprawia przeprowadzenie linii demarkacyjnej, która &lt;orig&gt;oddzialiłaby&lt;/&gt; aktywistów od sympatyków ruchu. Na domiar złego, nawet te szczątkowe dane, którymi dysponujemy, budzą poważne wątpliwości. Liczby podawane przez samych anarchistów bywały ze względów propagandowych wyraźnie zawyżane. Zwodnicza jest również precyzja liczb figurujących w oficjalnych sprawozdaniach składanych przez delegacje