powoduje, że nie ma bezpośredniego związku między tą kwotą a rzeczywistym spożyciem krajowym cukru. W tym obszarze pozostawiono całkowitą dowolność Ministrowi Rolnictwa, który zawsze - w opacznie pojętym interesie rolników - proponował Radzie Ministrów zawyżone wielkości limitów kwoty A, czego skutkiem była nadwyżka produkcyjna, której rynek krajowy nie jest w stanie wchłonąć. Wskutek bardzo silnych nacisków lobby plantatorskiego Rada Ministrów na wniosek Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej ustalała tę kwotę na poziomie 1,63 mln ton, przy spożyciu krajowym ok. 1,55 mln ton, a w sezonie 1998/99 - mimo postępującej i wyraźnie widocznej zapaści sektora - podwyższyła ją do 1,65 mln ton