po ciała zwierząt. Na ogół nie po to, by pokazać życie, lecz by unaocznić śmierć, przemijanie, rozkład ciała, jego gnicie. Zwierzę - szczególnie ssak - w tej roli sprawdza się znakomicie, bo w kwestii śmierci, a nawet pod względem ogólnej zasady działania (budowa ciała i wnętrzności) niczym się od człowieka nie różni. Wstrząsającą serię prawdziwych wizerunków zwierząt rozpoczął kilka lat temu Anglik Damien Hirst (patrz "Machina" nr 8/96), który rozkrojone ciała krowy i cielaka (Rozdzielone matka i dziecko) zanurzył w akwariach z formaliną. Oglądając prace Hirsta, można się przekonać (a czasem nawet to poczuć), że ciało ulega rozkładowi. W podobnie dosłowny sposób