siedział, a my odpowiadaliśmy stojąc w pełnym świetle na scenie. Były to pytania na tyle intymne, by stworzyć atmosferę skupienia, napięcia. Stałam na scenie i odpowiadałam. Obok było otwarte okno, za którym śpiewały ptaki. Zaczynało się lato. W sali panowała kamienna cisza. Padło kolejne pytanie. Nie umiałam na nie odpowiedzieć. Wstydziłam się? Nie chciałam? Nie wiem. Nagle usłyszałam, że Kreczmar wstaje i idzie w moim kierunku. Długo szedł (był już bardzo chory), stanął w świetle i wyciągnął rękę, żeby mnie pogłaskać. Nie wytrzymałam i w momencie kiedy prawie mnie dotykał, wyskoczyłam przez okno... (wysoki parter). Wstydziłam się tego długo. On też. Już