do domu i poprosił już nawet jej matkę, żeby zgłosiła się po odbiór córki. "Sporo w tym zasługi księdza", dorzucił.<br> Ostatni spacer zawiódł nas do małego stawu w głębi parku. Siedliśmy tam na pniu ściętego drzewa nadbrzeżnego. Wpatrywała się długo w ciemną taflę wody, pokarbowaną zwiniętymi liśćmi nenufaru, i wtem... Wtem przemówiła osoba uwolniona, osoba która odzyskała mowę, a wraz z mową strzępy dalekich wspomnień. Wspominała dziecinne wyprawy z ojcem na górskie zbocze w Dolinie Susy, do strumienia gdzie bawiło ją zanurzanie rąk i nóg. "Były srebrne, takie czyste i srebrne. &lt;foreign&gt;Oh Padre mio&lt;/&gt;". Nie wiedziałem, czy wykrzykując &lt;foreign&gt;Oh Padre mio