ciemność, brak powietrza i nadmierne gorąco sprawiły, że<br>pobyt w podziemnym schronie z każdym dniem był coraz<br>trudniejszy. Stałe zagrożenie i niebezpieczeństwo wykrycia przez<br>hitlerowskie patrole powiększyły trudności ukrywania<br>się i depresyjne nastroje tych 20-wiecznych troglodytów. 19<br>stycznia 1945 roku<br>mieszkańcy podziemnego bunkra już bez obaw mogli opuścić<br>podziemia. Wycieńczeni, wyczerpani fizycznie i psychicznie, na<br>gruzach umęczonej Warszawy witali<br>wolność.<br> Niemal natychmiast dr Beck zgłosił się do pracy, obejmując<br>jako ordynator<br>Oddział Położniczo-Ginekologiczny na ulicy Kowelskiej na Pradze.<br>Ale nie czuł się<br>dobrze psychicznie w Warszawie i gdy w sierpniu 1945 roku<br>otrzymał propozycję<br>prowadzenia katedry ginekologii i położnictwa