1990; Hemström, 2002; Giesbrecht i in., 2001).<br> Słabością tych badań było zadanie tylko jednego, dość ogólnego pytania. Badania, które uwzględniają tylko jeden wymiar polityki alkoholowej są krytykowane za słabą rzetelność pomiaru (Nelson &amp; Kinder, 1996; Saglie, 1996). Poprzednie badania sugerują, że poparcie dla różnych działań w ramach polityki alkoholowej jest zróżnicowane. Wydaje się, że ludzie wykazują mniej poparcia dla kontroli fizycznej i ekonomicznej dostępności alkoholu, a bardziej skłonni są popierać rozwiązania edukacyjne, informacyjne i te, które mają na celu kontrolę picia w sposób ryzykowny (Giesbrecht &amp; Greenfield, 1999; Room i in., 1995; Schmid i in., 1990)<br> Badanie Latimera i współpracowników (2001), które uwzględniało