i niemal jedynym, przystosowaniem do jeziornego życia było przesunięcie nozdrzy na czoło i wydłużenie pyska. W kolejnych warstwach skalnych późnego triasu można prześledzić przemieszczanie się nozdrzy między oczodoły. Zaczątki tej tendencji zauważalne są u środkowotriasowych (ladyn) gadów naczelnych Proterochampsidae z Argentyny. Ostatnie z fitozaurów przystosowywały <br>się do życia w morzu. Wymarły bezpotomnie pod koniec triasu.<br>W jurze zastąpiły je krokodyle. Nie poszły aż tak daleko w modyfikacji anatomii,<br>ale wtargnęły również do mórz. Zadziwiające, że pierwotne triasowe krokodyle były typowymi zwierzętami lądowymi, sprawnie biegającymi i nie przypominającymi pod względem trybu życia dzisiejszych swoich potomków. Masywna konstrukcja czaszki dzisiejszych krokodyli jest przejawem