Jerzy Stuhr - za "Pogodę na jutro". Stuhr nie należy do pokolenia debiutantów. Ale właśnie jemu udało się najtrafniej wpleść w zadziorną sagę rodzinną siedem grzechów głównych naszej przemienionej rzeczywistości. <br>2. Ryszard Brylski - za "Żurek". Część zasług Brylskiego można przypisać opowiadaniu Olgi Tokarczuk. Ale reżyser udowodnił, że wie, czym jest kino. Wystrzega się słów wszędzie tam, gdzie nawet złożoną fabułę opowiada obrazem, wizualną aluzją, wierząc w inteligencję widza. <br>3. Andrzej Jakimowski - za "Zmruż oczy". W różnych rzeczach może Hollywood wyręczać Europę, ale nigdy tego nie robiło w domenie kina poetyckiego. Takiego, w którym admirujemy nie "dzianie się wypadków", ale subtelność reakcji, swoistość celnie