intensywność abrazji jest rzędu kilku milimetrów rocznie (por. rys. 9.2). Przeprowadzono bardzo nieliczne badania terenowe, pozwalające na określenie tempa szlifowania. Cytuje się często pomiary wykonane przez A. de Quervaina i O. Lutschga (Embleton, King, 1975; Klimaszewski, 1978). W latach 1919 - 1925 wykonano je pod lodowcami Hinter Grindelwald i Allalin. Wywiercono otwory w litej skale przed nasuwającym się lodowcem i zmierzono wielkość zeszlifowania skały po jego wycofaniu. Obniżenie powierzchni skały zmieniało się w zakresie 1 - 6 mm/rok, pomiędzy żyłami kwarcu a gnejsem.<br> W innym doświadczeniu umocowano pod dnem lodowców d'Argenti`ere (Alpy) i Breidhamerkur (Islandia) płyty bazaltu, marmuru i aluminium