Uprzejmość, a przede wszystkim szacunek brzmiały w jej słowach. Wracała do stołu poważna. <br>- To ten młody ksiądz polski, co tu był z pielgrzymką. Jego tu nam z diecezji przysyłają... Jutro mszę żałobną odprawi. <br>- Patrzy na Hansa. - Ksiądz proboszcz odnosił się do niego z sympatią... może dlatego, że młody, a może... - Wzruszyła ramionami. - Podobno ma ładny głos... Ludzie to cenią. - Patrzy na Hansa. - Nie będzie do kogo przemówić, bo on nietutejszy... Już się zdziwił, że "jak to? Proboszcz nie dysponuje wozem?" Nowe pokolenie. Wszystko im się należy. <br>Po raz pierwszy schody wydały mu się męczące. Położył się i z ulgą pozwalał ciżbie