Jukonu (Post, 1969), na Islandii (Thorarinsson, 1969), w Karakorum i Tien-szanie oraz w Pamirze i Ałtaju, a także na Kamczatce (Dołguszyn, Osipowa, 1982). Na Svalbardzie lodowce szarżujące są bardzo liczne (Liestl, 1969; Schytt, 1969; Croot, 1988). Według J. Jani (1988b) prawie 90% lodowców południowego Spitsbergenu przeżyło zryw szarży w XX w. Stosunkowo mało jest danych o szarżach lodowcowych w Ameryce Południowej i na Nowej Zelandii. W Alpach współcześnie zjawisko to nie zachodzi w sposób spektakularny. Skandynawia i Góry Skaliste są pozbawione takich lodowców (Sharp, 1988a). Wyjątkowe nagromadzenie lodowców szarżujących w pewnych obszarach nasuwa przypuszczenie, iż tego przyczyną są specyficzne warunki środowiskowe