po swojej serii schodków, przekręca klucz, orientuje się, że Carlos gdzieś wybył, ciska na biurko dwie puszki ze świeżymi skrętkami, nad którymi siedział rano w montażowni, zbiera do torby książki i kserokopie, pije wodę z kranu, zasuwa środkową szufladę komody, w której trzyma spodnie, odkłada na stertę przeczytany egzemplarz "New York Timesa" i znów wybiega na ulicę, uświadamiając sobie po drodze, że nie sprawdził nowych wiadomości na automatycznej sekretarce. Trudno, szkoda czasu. Dobrze, że przynajmniej nie zapomniał zabrać giętkiej dyskietki z pierwocinami scenopisu i pudełeczka, które wczoraj wcisnął mu Jake Finkelstein. W pudełeczku po cukierkach tic-tac grzechocze pojedyncza różowa tabletka