jest dobrze. Wszystko się tak pochyla i sama nie wiem gdzie. Pocałuj mnie, Zosia.<br> Całują się<br>Słyszę takie dzwoneczki w uszach. Takie malutkie, malutkie. Muszą być srebrne.<br> ZOSIA<br>Tak. Już się zaczyna sen. Leż spokojnie.<br> Zastygają bez ruchu na łóżku. Wchodzi Urszula. Poprawia lampę i zaraz wychodzi. Pauza<br><br> SCENA ÓSMA<br> Z lewej strony wchodzi Nibek<br> NIBEK<br>Cóż to? Śpicie? Takeście się zmęczyły zbieraniem spóźnionych rydzów? Zbudźcie się, moje elfy, moje sylfy, moje najdroższe córeczki, moje eteryczne ciałka, moje świetlane, czyste duszyczki!<br> Podchodzi do łóżka<br>Śpią, biedaczki! Och! Żebyście wiedziały, jak was kocham. Och! Żebyście choć na chwilę mogły wiedzieć. Ale nigdy się o