rozszerzyć swoje posiadłości północne na Brabancję, uzyskać zwierzchnictwo nad Holandią i nabyć Luksemburg.<br>Władcy tego rozległego księstwa prowadzili własną politykę, sprzeczną niekiedy z interesami monarchii francuskiej. W trosce o nadanie swym posiadłościom charakteru suwerennego państwa dążyli do wyemancypowania się spod zależności lennej od Francji na zachodzie, a Niemiec na wschodzie. Zabiegali również, chociaż bez skutku, o koronę królewską. Brak jej nie wpływał zresztą ani na pomniejszenie prestiżu, ani też na pogorszenie sytuacji politycznej państwa burgundzkiego. Z jego istnieniem jako suwerennej jednostki pogodzili się cesarze rzymsko-niemieccy. Inaczej natomiast układały się stosunki Burgundii z Francją. Wprawdzie nie ośmielano się jeszcze atakować jej