artystyczne planowanie. Dotyczy to również udziału polskiego, choć nie został on przez obserwatorów i krytyków z przyczyn, o których była już mowa, w pełni dostrzeżony i doceniony. Dość powiedzieć, że ani jeden zespół nie pokazał dekoracji unitarnej, ciągłej, która ukształtowała się w Anglii pod naciskiem wymagań stawianych przez dramat szekspirowski. Żaden nie pokazał nowoczesnej scenografii na poziomie polskim, choć był to jeden z handicapów niezawinionych przez Teatr. Współczesny, że oba jego wkłady nie stworzyły sposobności do pełniejszego przedstawienia naszych osiągnięć w tym zakresie. W ogóle festiwal zdradził brak wrażliwości krytyki na plastyczny kształt przedstawień, prowadził do wniosku, że kultura scenograficzna gospodarzy