oblicze swoje. Wszak obiecał niegdyś, niegdyś, gdy odwiedził <br>go w dąbrowie i zapowiedział narodziny Izaaka: Ujrzysz Mnie, Ab-Rahamie, kiedy <br>przyjdzie pora. - Oto jest pora ostatnia, gdyż śmierć rychło zgasi wzrok. Nie <br>może Pan obiecać, a nie dotrzymać, więc kiedyż Go ujrzę? Ciało moje już drętwieje, <br>umarli nie rozpoznają nikogo. Zali mają oczy otworzone w grobie? Pośpiesz się, <br>Ty, który władasz życiem człowieka i śmiercią. Sługa Twój chce podziękować za <br>wszystko, czymś go obdarzył. Niech się do głosu mojego dołączą góry i morza <br>wysławiające chwałę Pana. Niech głos swój wydadzą głębokość, wysokość, obłoki, <br>deszcze, nawałnice i pioruny, gdyż nimi też rządzi