przekazał mi doktor Paj-Chi-Wo. Skończyło się <br>odtąd gotowanie kolorowych szkiełek, unoszenie się w powietrzu, <br>odgadywanie waszych myśli, powiększanie przedmiotów, leczenie <br>chorych sprzętów! Utraciłem wszystkie moje umiejętności, <br>z których słynąłem w sąsiednich bajkach i które <br>wsławiły mnie i moją Akademię. Zamiast jednak martwić <br>się, zaśpiewajmy sobie lepiej kolędę. Zgoda?<br><br>Zanim pan Kleks zdążył zaintonować pieśń, <br>otworzyły się drzwi i wszedł fryzjer Filip. Czapkę <br>i futro miał pokryte śniegiem. Był czerwony od mrozu <br>i wściekłości.<br><br>- Czemuż to nie otwieracie bramy? - wołał trzęsąc <br>się z gniewu. - Musiałem przełazić przez mur, <br>żeby się do was dostać. Durnie! Dosyć już mam <br>tej całej waszej