machałam pędzlem do północy. Niosłam zawsze do szkoły mokry obraz.<br>Dziś wiem, że gdybym chciała zająć się tym poważnie, musiałabym wybrać nie malarstwo lecz grafikę żurnalową. Miałam dobrą kompozycję, proporcje, kreskę też. Moda - to by mnie interesowało naprawdę.<br>W tamtych latach najważniejsze było jednak dla mnie coś innego: kontakty towarzyskie. Zaprzyjaźniłam się z dwójką moich rówieśników, których rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Mieszkali sami, czasami tylko zaglądał do nich opiekun. Pamiętam spotkania w tamtym domu bez dorosłych: siedzieliśmy na podłodze, łamaliśmy się chlebem, piliśmy wodę i słuchaliśmy jednego dźwięku z magnetofonu. Albo nagranych na taśmę przemówień Hitlera, których oczywiście nikt nie rozumiał