się chóralne wołanie Jadźki i Witii: "Uwaga! Miny!".<br> Chłopak i dziewczyna stali obok siebie przy cementowym gnojowniku za<br>stodołą Kargula. Dając rozpaczliwe znaki rękoma, krzyczeli<br>ostrzegawczo: "Miny! Minyyy!!".<br> Dopiero teraz do obu adwersarzy dotarło, że stoją pośrodku pola<br>nafaszerowanego minami i każdy krok grozi im takim końcem, jaki spotkał<br>Mućkę. Zastygli w bezruchu. Kargul rozglądał się, szukając drogi<br>odwrotu. Najbezpieczniej byłoby wrócić własnym śladem, tylko że<br>wysuszone zboże pokładło się w różne strony i każdy krok mógł być<br>ostatnim.<br> - Teraz prowadź - Kaźmierz usunął się na bok, dając pierwszeństwo<br>Kargulowi.<br> - Ty idź pierwszy - Kargul wypchnął do przodu Pawlaka.<br> - Twoje pole - Kaźmierz chytrze