który się w niej kochał i wszystko by dla niej zrobił. Jego biuro znajdowało się koło sądu. Mama wciągała długie rękawiczki, gdy szłyśmy przez budynek sądu na drugą stronę. Jednym ruchem zsuwała opaskę z rękawa do rękawiczki. Pani Renia skontaktowała nas także z księdzem i chodziłyśmy do niego, do kościoła Zbawiciela, przez zakrystię. To był prałat, który wymagał, żebyśmy bardzo dobrze znały katechizm. Pewnego późnego popołudnia, kiedyśmy wracały do getta, zielone ciężarówki zablokowały przed nami ulicę. Łapanka! - wołali ludzie uciekając. Zdążyłyśmy dobiec do tramwaju, który jechał w przeciwną stronę, ale do sądu dotarłyśmy, kiedy budynek był już zamknięty i zbliżała się