szpitala. Latarka jego wrzynała się w liliowy półmrok, wiatr po raz pierwszy od tygodnia, zdawało się, ustał, powietrze było ciche, świeże. Od czasu do czasu mijały chirurga postacie przechodniów, miasto nadal było pogrążone w parującej mgle, ktoś, mijając chirurga powiedział: - .Już pół godziny, jak w elektrowni wyłączono prąd!<br>Chirurg powtarzał: - Zdrada i kłamstwo!.. a więc znowu mnie okłamała... cóż ja teraz mam począć?... Ze złości omal nie cisnął latarką o bruk.<br>- Głupstwo, głupstwo. - mruknął i pomyślał wyniośle i z trudem: "Wielkie mi rzeczy!... Pozostanę samotny!"<br>&lt;page nr=232&gt;<br>Obecnie rozważania jego brzmiały mniej więcej tak: Człowiek rodzi się samotny i umiera samotny. Tkwi to