oznaczony w żadnym rejestrze i nie przewidziany w żadnym rozkładzie jazdy. Pisałem naglące listy (skrzynką pocztową był mi termos przesyłany w dozwolonych koszykach z jedzeniem, które potem odsyłałem), aby robiono starania o zwolnienie mnie, nie ze względu na ciążącą aktualnie sytuację ograniczenia ciała i przestrzeni, ale w obawie przed wywiezieniem. Ześrodkowałem w tej obawie całą moją świadomość, że aż separowało to mnie od rzeczywistości więziennej i być może dzięki temu znosiłem ją lepiej niż inni.<br>I gdy pewnego razu zawołano nas do kancelarii więziennej, gdzie urzędnik Gestapo oznajmił nam, że następnego dnia będziemy przewiezieni do Konstancji, nad Jeziorem Bodeńskim, po błysku