a całościową wizją dorobku i osobowości danego autora, ujawnia się tu zdumiewająca bliskość, być może nie znana krytyce innych epok. Nie przypadkiem więc u wielu krytyków, przede wszystkim u Brzozowskiego, nawet najmniejsza recenzja przekształca się w wizerunek krytyczny pisarza (co wyraźne na przykład w jego krótkich artykułach o Baudelairze czy Zoli, lub w szkicach o Przybyszewskim). Dość częsta &lt;page nr=135&gt; w tym czasie praktyka, polegająca na składaniu z kolejnych recenzji monograficznego artykułu o danym pisarzu, jest wysoce charakterystyczna. <br>Mimo rozmaitości form wypowiedzi podstawowym gatunkiem w krytyce jest w tym czasie portret literacki. W niezliczonych realizacjach istnieje on samodzielnie, ale też określa inne gatunki