chwilach tragicznych i przełomowych. Była to więc pewnego rodzaju literatura propagandowa, mająca zagrzewać powstańców do męstwa i wytrwania w oporze.<br>Czyn Judyty, jakkolwiek bohaterski, budził jednak pod względem moralnym pewne wątpliwości. W dodatku oryginalny tekst hebrajski zaginął i zachowały się tylko przekłady na język grecki i łaciński. Z tych względów Żydzi palestyńscy nie uznali Księgi Judyty za świętą. Natomiast Kościół katolicki zaliczył ją do pism kanonicznych i włączył w poczet ksiąg biblijnych. <br>Typową baśnią wschodnią jest przygoda Estery i Mardocheusza na dworze króla perskiego w Suzie. Bujna fantazja narratora wyolbrzymiła w przesadny sposób wszystkie zachodzące epizody: bankiet królewski trwa sto osiemdziesiąt