wklęsłe skupiło strumień świetlny w wąską intensywną wiązkę światła.<br>Dekoracje wzbogacały się ogromnie od końca wieku XVIII. Około 1820 roku, gdy wymagano od teatru ukazania miejsca konkretnego, często usytuowanego w przeszłości, dekoracja przybierała kształt architektoniczny: wprowadzano na scenę wszelkie elementy architektury wnętrz, drzwi, schody, meble, przedmioty, które harmonijnie się dopełniają, a nadto tworzą koloryt lokalny. Często ich twórcami byli artyści (w Paryżu Ciceri, Séchan). Tak kosztowne dekoracje nie mogły oczywiście zbyt często być zmieniane - znalazło to odbicie w pisanych dla sceny dramatach, w których dekoracji nie zmienia się częściej, niż co akt.<br>W paryskim teatrze wieczór rozpoczynał się najczęściej około szóstej po