gospodarczy wydawał się warunkiem dostatecznym do odbudowy zniszczeń wojennych, wyprowadzenia z zacofania krajów kolonialnych i postkolonialnych i niedopuszczenia do ponownego kryzysu światowego na wzór lat trzydziestych. Spór między lewicą a prawicą oraz współzawodnictwo między kapitalizmem a realnym socjalizmem dotyczył nie tyle celu, co sposobów jego osiągnięcia oraz form wykorzystania wzrostu (a zatem struktury produktu i podziału dochodu). Inaczej mówiąc, zapewnienie wzrostu gospodarczego miało przynieść wszechstronny rozwój. <br>Od początku swego istnienia Sekretariat ONZ nie szczędził wysiłków, aby nadać tej kwestii priorytetową rangę we współpracy międzynarodowej i przekonać kraje bogate o obowiązku dopomożenie krajom biedniejszym i zniszczonym przez wojnę. Nie tutaj miejsce, aby oceniać