wysokich sosen, gdy pijackie głosy niosące się po jeziorze od innych obozowisk dowodzą niesamowitej odmienności naszego zgromadzenia, czuję, że moją misją jest powiedzenie Karolowi Wojtyle, jak z tym jest naprawdę. Muszę się przedrzeć przez uładzone głosy wszystkich kochanych Baś-okularnic, tych Teres w za dużych wełnianych swetrach, tych Cezarych, odpowiedzialnych absolwentów fizyki teoretycznej poszukujących sensu życia i wgryzających się z mozołem w zawiłe elaboraty naszego Wujasa, wreszcie przez skruszone masy spowiadających się ludzi, niepewne ubogiego słownictwa, jakim się mówi księdzu o "tych" sprawach, muszę przedrzeć się przez ten zgodny, uładzony chór i powiedzieć Karolowi, jak jest naprawdę.<br>Wyobrażam sobie seks tych