preferencji planistycznych a zarazem przejawem pewnego subiektywizmu w ustalaniu potrzeb kwalifikacyjnych przez administrację gospodarczą wszystkich szczebli kierowania i zarządzania. <br> Istotnym mankamentem w planowaniu relacji edukacja - zatrudnienie - gospodarka jest fakt, że ustalone zapotrzebowanie kadrowe w praktyce nie jest obowiązujące ani dla gospodarki - imperatywem zatrudnienia ustalonych proporcji (w przekroju kwalifikacyjnym oraz zawodowym) absolwentów szkół, ani też dla sektora edukacji do zagwarantowania ich wykształcenia. Ponadto kształtowanie relacji planistycznych tak dla systemu szkolnictwa, jak i dla gospodarki odbywa się w warunkach, w których obie strony nie znają jeszcze ani programów rozwoju, tj. zadań, ani też środków ich realizacji. Szczególnie odczuwany jest tu ten aspekt, że