naprawdę nie zaczyna i nie kończy, narracja sceniczna ma charakter rwany, nieciągły, nie wiadomo, ile czasu upływa między aktem 1 i 2, między 2 i 3. Akcja "Dom Juana" jest więc jakimś discontinuum, czyli czymś sprzecznym w samym sobie, czymś jako akcja dość absurdalnym, co stanowi jeszcze jeden aspekt barokowej absurdalności utworu, o której już mówiliśmy.<br>Wszystko to jednak dane jest jako opowieść sceniczna, teatralna, więc dane jest w dialogach. Ale i one mają charakter rozbieżny, niejednorodny, bo stanowią co najmniej cztery różne typy: są tu dialogi filozofujące, rodzaj rozmowy, sporu lub wyznania, są dialogi-sceny, stanowiące ilustrację zdarzenia lub samo