tym bardziej że chodziłam do szkoły piłsudczykowskiej, gdzie były tak cudowne wychowawczynie jak moja ukochana pani Kozłowska albo mądra polonistka pani Sikorska, albo gimnastyczka pani Bechlerowa, która napisała dla mnie rolę Ciszy Nocnej. Może nie całkiem dla mnie, ale to ja wychodziłam na scenę w gwiaździstej koszuli i zbierałam oklaski, aczkolwiek nie miałam kłódki na ustach i nocnika w ręku.<br>Moja szkoła, podobna do kawałka różowego tortu... Podręczniki, czytane na początku września od deski do deski. Zapach mokrej tablicy i atramentu w grubych kałamarzach Święto nowych zeszytów i drewnianych piórników, malowanych w kwiatki. Pierwsza wiedza, którą przyjmowałam jak zabawę w łamigłówki