z wielkościami gradientów będącymi rezultatem wyłącznie procesów adiabatycznych, a więc z wielkością gradientu suchoadiabatycznego i wilgotnoadiabatycznego, pozwala określić tzw. stan termicznej równowagi atmosfery w pionie. Wyróżnia się trzy stany tej równowagi: chwiejną, stałą i obojętną (rys. 5.2.1).<br> W przypadku równowagi chwiejnej, gradient rzeczywisty temperatury powietrza jest większy od adiabatycznego. Ten stan równowagi atmosfery jest obserwowany bardzo często. Jest on charakterystyczny dla mas powietrza, które napłynęły z wyższych szerokości geograficznych do niższych, a więc chłodnych mas powietrza zalegających nad cieplejszym podłożem. W takiej sytuacji silnie rozwijają się prądy pionowe powietrza.<br> Również w wyniku nierównomiernego nagrzania się powietrza od podłoża obserwuje