strajki stały się częstym zjawiskiem od 1869 r. Były one krótkotrwałe, czysto ekonomiczne i objęły niewielką liczbę robotników. Równolegle zawiązywały się organizacje robotnicze typu Hirscha­Dunckera (jedna z pierwszych u Cegielskiego, 1870). Wkrótce potem dotarli w Poznańskie socjaliści spod znaku Lassalle'a. W 1872 r. powstało w Poznaniu pierwsze stowarzyszenie robotnicze, afiliowane do związku ogólnoniemieckiego; na jego czele stanął Jan Baady. Podobne komórki zawiązały się w kilku miastach Poznańskiego i Prus Zachodnich. Znany nam Roman Szymański ( 147) uderzył w <name type="tit">Orędowniku</> na alarm z powodu groźby socjalizmu. Dla przeciwdziałania mu ufundowano w Poznaniu Stowarzyszenie Wzajemnej Pomocy Rękodzielników o zabarwieniu narodowym i klerykalnym. W